Serie documental de composición modular con pezas de entre 20-25 minutos cada unha que, entre todas, desenvolven a narrativa histórica das cidades e reconéctaas coa evolución das necesidades sociais que se foron creando co paso do tempo.

As pezas desenvólvense dende unha escaleta inicial con metodoloxía conversacional para a súa posterior guionización. Todas levan en paralelo un soporte en Internet que permite liberar o acceso aos materiais. En paralelo vaise construindo o relato visual con imaxes do resente, de forma que permita enlazar o pasado cara o futuro que se está a construir. A edición desenvólvese con narrativa cinematográfica.

A mirada narrativa

Dicía Orson Welles que “se queres un final feliz, depende de onde acabe a historia”. Con todo, cando tratas de guionizar a realidade a través da historia das persoas, a mirada narrativa necesita deterse nalgunhas ambigüidades e preguntas sobre como se constrúe a normalidade, como encaixa o día a día no progreso ou de onde sae a innovación.

Cando falamos de cidades non hai un único protagonista senón diferentes niveis que interactúan, mesmo sen intención ou coñecemento previo, porque o auténtico protagonismo corresponde aos elos.

Non hai unha orde que permita definir a relación causa/efecto, hai que empezar en algún punto do relato e deixar que se desenvolvan os diferentes fíos dos verdadeiros actores de/na vida pública: Persoas que son actores que son personaxes que son persoas