O 14 de outubro de 2013 asínase o acordo entre a empresa Repsol e a Autoridade Portuaria da Coruña para o traslado das instalacións de descarga ao porto exterior de Punta Langosteira. Desta forma, péchanse anos de negociacións nos que se puxo de manifesto o desexo de separar esta icona do pasado industrial da cidade do crecemento da propia urbe.

Pero as instalacións teñen vida propia, cun pasado e tamén un futuro. Inauguradas en 1964, foron parte do desenvolvemento económico e social da comarca, sendo a antiga Petroliber un dos focos de atracción para o crecemento en máis de 60.000 habitantes do censo cidadán entre os anos 60 e 70.

A cidade que nos últimos anos xa non vía de bo agrado esa presenza industrial parece querer esquecer algo importante: que peso tivo a súa existencia no desenvolvemento “moderno”. Eses 50 anos de historia serviron para que se forxasen novas familias e ecosistemas na área urbana, para que un novo tipo de sociedade fose tomando forma a partir da integración de todas esas persoas que nun determinado momento abandonaron o rural para buscarse un futuro na cidade.

Ao mesmo tempo que esta memoria histórica parece perderse, as instalacións irán desaparecendo paulatinamente, cambiando a morfoloxía dunha parte moi visible da Coruña nun proceso físico de transformación de toneladas de materia que marcaron de forma decisiva a evolución da cidade. O seu traslado e reconstrución en Punta Langosteira supoñerá redibujar a paisaxe industrial sen que a súa actividade detéñase, pero pasando a un segundo e silencioso plano.As instalacións iniciais de Repsol no porto de San Diego quedaron moi visibles e son precisamente as que se van a trasladar nos próximos anos ao porto exterior de Punta Langosteira. Estas instalacións teñen ata un referente cinematográfico en “La familia y uno más” (Fernando Palacios, 1965) cando Alberto Closas viaxa a Coruña por motivos de traballo.

A perspectiva do tempo permite xuntar o reflexo de feitos e datos coa reflexión máis sedimentada, apartada da présa que imprime seguir o ritmo que marca a actualidade. Porque a evolución de estruturas de leste calibre responde a complexas casuísticas nas que conflúen intereses particulares e xerais, e que necesariamente van comprendidas nun complexo entramado legal, orzamentario e loxístico.

Por suposto que importa o contexto político, a Historia dos propios antecedentes de Repsol demóstrao, pero tamén a propia xeografía humana do seu enclave e a idiosincrasia das súas xentes. Porque ata, ou cada vez máis, as grandes empresas teñen que coidar o local para poder competir no global.